Yerel Yönetim Birimi Olarak Köyler ve İller Bankası

Köyler

Tüzel Kişilik

• 1829 İlk muhtarlık
• 1864 Vilayet Nizamnamesi
• 1870 Vilayet Nizamnamesi
• 1876 İdare -i Nevahi
• 200+ Hane -> Nahiye
• 1908 İdare -i Kura
• 1924 442 sayılı Köy Kanunu

Nüfus 150- 2000 Kişi

Köy yerleşimleri, en fazla 2.000- 3.000 nüfuslu, coğrafi olarak kırsal bölgelerde kurulmuş yerler olarak tanımlanmaktadır. Köyler, şehirlere göre geniş aile tipinin yaygın olduğu, komşuluk ilişkilerinin, geleneksel dayanışma ve yaşam biçimlerinin sürdüğü sosyal yapılardır.

Köyler, yerel yönetim tarihimizdeki en eski ve sayıca en fazla olan yerel yönetim birimleridir.

Köy, Türkiye mahallî idare teşkilatının en küçük yerleşim yeridir ve muhtar ile tüzel kişiliğe sahiptir.

Köylere tüzel kişiliğin tanınması, 1924 yılında çıkartılan " 442 sayılı Köy Kanunu" ile olmuştur. 442 sayılı Köy Kanunu hâlen yürürlükte bulunmakla birlikte, yeni bir köy kanunu tasarısı üzerinde çalışılmaktadır.

Kanuna göre, nüfusu 2.000'den az olan yerleşim birimlerine köy denmek - tedir. Cami, mektep, otlak, yaylak, baltalık gibi ortak malları bulunan ve toplu veya dağınık evlerde bulunan insanlar, bağ, bahçe ve tarlalarıyla birlikte bir köy oluştururlar. Köy, bir yerden bir yere götürülebilen veya götürülemeyen mallara sahip bir tüzel kişidir.

Osmanlı ’da köyleri bir yerel yönetim birimine dönüştüren ilk yasal düzenleme, 1864 tarihli Vilayet Nizamnamesi ’dir.

Bir yerde köy kurulabilmesi için o yerin nüfusunun 150'den az ve 2.000'den çok olmaması gerekmektedir.

Sorumluluklar

• Mecburi işler
• İsteğe bağlı olan işler