Veri Tabanı ve Normalizasyon

VERİ TABANLARI

Veri tabanları çok sayıda güncel ve erişilebilen verinin saklandığı ve istenildiğinde de kullanıcılara veya sistemlere sunulduğu yazılımlardır.

İlişkisel Veri Tabanı Tasarımı

Veri tabanları zaman içerisinde farklı veri modellerine göre tasarlanmış olsalar da günümüzde en yaygın kullanım alanı bulan ilişkisel veri tabanlarıdır.

Veri Tabanı Tasarımı

Veri tabanı tasarımındaki ilk aşama varlık ilişki diyagramlarıdır.

Bu diyagramlar sayesinde varlıkların verileri arasındaki ilişkiler ortaya konulduğundan veri tabanının mantıksal tasarımı da kolaylıkla yapılabilmektedir.

İlişki türleri

Varlık ilişki diyagramlarında üç tür ilişki bulunabilir. Bire -bir, Bire -çok veya çoğa - çok ilişki. Bu ilişki türüne göre mantıksal tasarım şekillenir.

Veri tabanları tasarlanırken yazılımlarda kullanılacak veya saklanmak istenilen verilere göre tasarım yapılır.

Veri tabanı tasarımında depolanacak veri türleri, kullanılacak tablo sayıları, tablolar arasındaki ilişkiler göz önüne alınarak tasarım yapılmalıdır.

Bu tasarıma kavramsal tasarım denir ve veri tabanlarının kullanımında ortaya çıkabilecek eksiklik, tekrar ve veri kayıplarını en aza indirmek açısından önem taşır.

Veri tabanlarında yer alan ve en önemli veri saklama ortamı olan tablolarda aynı özellikteki verilerin bir sütunda saklanmasına dikkat edilir.

Tablolarda saklanan verilerde birbirleriyle ilişkili başka bir ifade ile aynı varlığa ait verilerin aynı satırda tutulması kuralı uygulanır.

Bu nedenle de bu tür veri tabanlarına yapısal veri tabanları denir. Çünkü veriler belli bir yapıda saklanmakta ve kullanılmaktadır.

Normalizasyon

Yukarıda sayılan işlemler yapılsa dahi çoğunlukla veri tabanı tablolarında birçok tekrarlı veri olduğu görülebilir.

Bu tür verilerin atılması verilerde anlam kaybına neden olacağından veriler atılamaz, ancak bu tür veriler farklı tablolarda saklanarak veri tekrarları ortadan kaldırılır.

Tekrarlı veya aynı varlığa ait olup kaç kez tekrar edeceği belli olmayan türdeki verilerin veri tabanı mantığını bozmadan saklanmasına yönelik düzenlemeye normalizasyon denilmektedir.

Normalizasyon da amaç veri bütünlüğünü sağlamak, uygulama bağımsızlığını oluşturmak ve veri erişiminde performans artışını sağlamak şeklinde de özetlenebilir.

Normalizasyon kuralları tablolara uygulandığında tablolarda sorgulama ve güncellemelerde daha dikkatli olmak gerekir.

Normalizasyon işlemlerinde fonksiyonel ve kısmi bağımlığında göz önüne alınması gerekir.

Normalizason işlemleri normal formlar şeklinde isimlendirilmektedir.

Birden beşe kadar normal formlar vardı. Genellikle bunlardan ilk üçü uygulandıktan sonra diğerlerine ihtiyaç duyulmaz ve veri tabanında normalizasyon sağlanmış olunur.

Birinci Normal Form

Birinci normal form ile verilerde yer alan tekrarlar ortadan kaldırılır.

İkinci Normal Form

İkinci normal form ile kısmi bağımlılıklar ortadan kaldırılır.

Üçüncü Normal Form

Üçüncü normal form ile dolaylı bağımlılıklar ortadan kaldırılır.

Dördüncü Normal Form

Çok karmaşık veri yapılarında ise dördüncü ve beşinci normal formlar uygulanabilir ancak genellikle ilk üç normal form ile ihtiyaç duyulan normalizasyon sağlanmış olunmaktadır.

Bir varlığa ait veriler birden çok tabloda saklandığından ilgili tüm tablolara da gerekli işlemlerin yapılmasında özen gösterilmelidir.