Kur’an’da Takva ve İhsan

Kur’an bütünlüğü içinde diğer kavramlarla oluşturduğu semantik alanda ise ‘takva ve ihsan’, esas manalarının yanında dinî ve ahlaki birer içerik kazanarak tarihsel süreçte maddi alandan manevi alana doğru semantik bir değişime uğramıştır. Dolayısıyla bu kavramlar, Kur’an -ı Kerim’de Kur’an öncesi Cahiliye Dönemi'ndeki temel manalarını yitirmemekle birlikte daha geniş manalar kazanarak esas anlamlarına dayalı dinî ve ahlaki yepyeni birer mefhum oldu. Kur’an’da ‘ittikâ-takva’ odak kavramının semantik alanında ‘iman, İslam, hidayet, ihsan, ihlas, ibadet, din, itaat, salih amel, sıdk, istikamet, salah, sabır, hak, felâh, maruf, tevbe, havf, haşyet, infak, birr ve adalet’ gibi insanları inanç, söz ve amel açısından olumlu anlamda niteleyen ve övme ifade eden bütün dinî -ahlaki kavramlar yer almaktadır. Bu alanın odak kavramı ‘takva’dır. Çünkü ‘takva’ kavramı Kur’ân’da Allah ve insan münasebetinde dinî-ahlaki açıdan olumlu ve övülen bir kavramdır.