Örgüt ve Yönetim Kuramları II

Bu bölümde modern sonrası ve çağdaş örgüt ve yönetim kuramlarının incelenmesi amaçlanmaktadır .

Modern sonrası yönetim yaklaşımları toplam kalite yönetimi, amaçlara göre yönetim, temel yetenek kullanımı, dış kaynak kullanımı, değişim mühendisliği, kıyaslama, öğrenen örgütler, personel güçlendirme, şebeke ve sanal örgütleri konularını içermektedir. Modern sonrası örgüt kuramları başlığı altında kaynak bağımlılığı, nüfus ekolojisi yaklaşımı, işlem maliyeti yaklaşımı, kurumsalcı kuram ve vekâlet yaklaşımı konuları ele alınmaktadır.

Toplam Kalite Yönetimi: Toplam kalite yönetimi, örgütlerde mal ve hizmet üretiminde kaliteyi önceliklendiren bir yönetim anlayışıdır. Bir ürün veya hizmetin kaliteli olması bazı kalite boyutlarının varlığına bağlıdır. Bu boyutlar erişilebilirlik, zamanlılık, profesyonellik, güvenilirlik, doğruluk, tamlık, süreklilik, esneklik, ortam (ergonomi), güvenlik ve anlaşılabilirliktir.

Amaçlara Göre Yönetim: Örgütsel başarının sağlanmasında örgütlerin amaçları önemli olmaktadır ve örgütsel amaçların farkında olan çalışanların bu amaçlar doğrultusunda çalışması ve sorumluluk alması sonucunda amaçlara göre yönetim gerçekleşmektedir. Amaçlara göre yönetimde amaçlara yönelik mal ve hizmet üretimi yapılıp yapılmadığı denetlenmektedir.

Temel Yetenek Kullanımı: Temel yetenekler, örgütün amacına ulaşmasında temel öneme sahip ve rakipleri tarafından taklit edilmesi zor olan yeteneklerdir.

Dış Kaynak Kullanımı (Outsourcing): Dış kaynak kullanımı, örgütlerin bazı faaliyetlerini kendi bünyesinde gerçekleştirip bazılarını dışarıdan yaptırma eğilimidir.

Değişim Mühendisliği: Değişim mühendisliği yaklaşımı, iş süreçlerinin büyük ölçüde değiştirilerek yeniden tasarlanması şeklinde tanımlanmaktadır.

Kıyaslama (Benchmarking): Kıyaslama, özellikle yoğun rekabetin yaşandığı örgütlerde rekabetle mücadele edebilmek için yeni süreçler ve stratejiler üretmek yerine, daha önce diğer sektörlerde başarıya ulaşmış süreç ve stratejilerin örnek alınarak uygulanması olarak tanımlanmaktadır.

Öğrenen Örgütler: Örgütler örgütler, sistematik problem çözebilen, yeni yaklaşımları deneyebilen, geçmiş tecrübelerden öğrenebilen, benzer faaliyetleri sürdüren başarılı örgütlerin tecrübelerinden faydalanabilen ve etkin bir şekilde bilgiyi kullanabilen örgütlerdir.

Personel Güçlendirme: Güçlendirmenin amacı örgüt içinde çalışanların işin sahibi olmasını sağlamaktır.

Şebeke ve Sanal Örgütler: Şebeke örgütler, bir ürünün üretimini yalnızca bir örgüt bünyesinde yapmak yerine, temel hizmetler ana örgütte kalacak şekilde yan işlerin başka örgütlere yaptırıldığı örgüt yapılarıdır. Sanal örgütler, bilgisayar teknolojisinin gelişmesiyle ortaya çıkmış örgüt yapılarıdır.

Kaynak Bağımlılığı Yaklaşımı: Kaynak bağımlılığı yaklaşımı, örgütlerin ihtiyacı olan kaynaklar için çevreyle yakın ilişki kurması gerektiğini ortaya koyan yaklaşımlardan biridir.

Nüfus Ekolojisi Yaklaşımı: Nüfus ekolojisi yaklaşımı, örgütlerin ve örgüt topluluklarının çevre ile ilişkilerini incelemektedir.

İşlem Maliyeti Yaklaşımı: İşlem maliyetleri, mal ve hizmetlerin alıcı ve satıcı arasındaki değişimi sürecinde ortaya çıkan tüm maliyetlerdir.

Kurumsalcı Yaklaşım: Kurumsalcı yaklaşım, örgütlerin nasıl oluştuğunu, sosyal olaylar ve örgütler arasındaki ilişkileri ve örgütlerin yapılarının kurumsallaşmada nasıl etkisi olduğunu inceleyen yaklaşım türüdür.

Vekâlet Yaklaşımı: Vekâlet veren (asıl) ve vekâlet alan (vekil) arasındaki ilişkilerin incelendiği vekâlet yaklaşımında, vekâlet veren belli sonuçlara ulaşabilmede vekilin desteğine ihtiyaç duymaktadır.