Vertebral Kolon Yapısı ve İşlevi - 1

Yetişkin vertebral kolon 24 omur, artı sakrum ve kuyruk sokumundan oluşur. Omurlar üç bölgeye ayrılır: servikal C1 –C7 omurları, torasik T1 - T12 omurları ve lumbar L1- L5 omurları. Vertebral kolon, iki birincil eğrilik (torasik ve sakrokoksigeal eğriler) ve iki ikincil eğrilik (servikal ve lomber eğriler) ile kavislidir.

Normal eğrilikler: İnsan vertebral kolonu, sagital düzlemdeki bir dizi karşılıklı eğrilikten oluşur. Bu doğal eğrilikler, kişi ayakta dururken "ideal" omurga duruşuna katkıda bulunur ve tüm aksiyal iskelete güç ve stabilite sağlar.

Yer çekimi hattı: Oldukça değişken olmasına rağmen ideal duruşa sahip bir kişiye etki eden yer çekimi çizgisi, temporal kemiğin mastoid çıkıntısından, ikinci sakral omurun önünden, kalçanın hafifçe arkasından ve diz ve ayak bileğinin hafifçe önünden geçer. Bu ideal biyomekanik, ayakta durma ve oturma gibi duruşları sürdürme enerjisini önemli ölçüde azaltır. Aksiyal iskelete göre yer çekiminin özel yönelimi, bölgeye uygulanan stres üzerinde önemli biyomekanik sonuçlara sahiptir. Omurlararası diskler, apofizeal (faset) eklemlerin uzamsal yönelimi, bağlardaki gerginlik ve doğal kas sertliği derecesi gibi anatomik faktörler, vertebral kolon boyunca spinal eğrilerin şeklini (örneğin, kifoz, lordoz ve skolyoz gibi) etkileyebilir.

Osteoloji

Vertebral kolonunun farklı bölgelerinde, omurlar boyut ve şekil bakımından farklılık gösterir ancak hepsi benzer bir yapısal model izler. Tipik bir vertebra, bir gövde, bir vertebral kemer ve yedi çıkıntıdan oluşur.

İntervertebral Disk: Bitişik omurların gövdeleri, yastıklama sağlayan ve bitişik omurlar arasında hareketlere izin veren bir intervertebral disk ile ayrılır ve birleştirilir. Disk, anulus fibrosus adı verilen lifli bir dış katmandan ve nükleus pulposus adı verilen jel benzeri bir merkezden oluşur. İntervertebral foramen, bir spinal sinirin çıkışı için bitişik omurlar arasında oluşturulan açıklıktır.

Servikal Vertebra: Tipik bir servikal vertebranın küçük bir gövdesi, bifid (Y-şekilli) bir spinöz çıkıntısı, transvers foramen içeren ve spinal sinir geçişi için eğimli olan transvers çıkıntıları vardır. Atlasın (C1 vertebra) bir gövdesi veya spinöz çıkıntısı yoktur. Bir ön ve bir arka kemerden oluşur. Aksis (C2 vertebra), atlasın ön kemeri ile eklemlenen yukarı doğru dens adı verilen çıkıntıya sahiptir sahiptir.

Torasik Vertebra: Torasik vertebralar tipik olarak kosta ile eklem yapmak için omur gövdesi üzerinde eklem yüzeylerine sahiptir.

Lumbar Vertebra: Lumbar vertebra, büyük, kalın bir gövdeye ve kısa, yuvarlak bir spinöz çıkıntıya sahip olmakla karakterizedir.

Sakrum , vertebral kolonun ağırlığını pelvise ileten üçgen bir kemiktir. Geniş yassı sakral superior yüzey L5 ile eklemlenir (lumbosakral eklem) ve pelvisin arka duvarını oluşturur.

Koksiks: dört kaynaşmış omurdan oluşan küçük üçgen bir kemiktir ve kuyruk sokumu olarak adlandırılır.

Omurgayı Destekleyen Yapılar

Vücudun herhangi bir ekleminde olduğu gibi vertebranın eklemleri, istenmeyen veya aşırı hareketleri önleyen ve alttaki yapıları koruyan bağlarla desteklenir.

Anterior ve posterior longitudinal bağlar: sırasıyla eksenden sakruma kadar vertebral gövdelerin önünü ve arkasını kaplar. Bu mekanizmanın vertebral gövdenin kompresyon kuvvetlerine dayanma kabiliyetini arttırır.

Supraspinöz bağ: Bu kuvvetli bağ, öne doğru bükülme hareketleri sırasında omurgayı destekler.

Nukal (Ense) bağ: bu bağ kafatasını destekler ve öne doğru düşmesini engeller.

Ligamentum flavum: omurga anatomik pozisyonda olduğunda bile gergindir ve vertebral kolon için önemli stabilizasyon sağlar.

Artroloji

Tipik intervertebral kavşağın üç fonksiyonel bileşeni vardır:

(1) transvers ve spinöz çıkıntılar,

(2) apofizeal eklemler ve

(3) bir interbody eklem

Transvers ve spinöz çıkıntılar, kasların ve bağların mekanik desteğini artıran bir kaldıraç görevi görür.

Apofizyal eklemler, omurlararası harekete kılavuzluk etmekten sorumludur.

İnterbody eklemleri, bir intervertebral diski bir çift vertebral gövdeye bağlar.