Hilafet ve Hz. Ebubekir Dönemi

Hz. Ebubekir İslam geldikten sonra erkeklerden ilk iman edendir. Hz. Ebubekir, Mekke’de Müslümanların işkencelere uğradığı bir dönemde saygın ailelerin çocuklarından önemli bir kesimin Müslüman olmasını sağladı. Bunlardan bazıları şunlardır: Osman b. Affân, Zübeyir b. Avvâm, Abdurrahman b. Avf, Saʻd b. Ebî Vakkâs ve Talha b. Ubeydullah. Mekke dönemi boyunca sürekli Hz. Peygamber’in yanında durmuş, malından ona harcamış, kızı Hz. Aişe ile evlendirerek akrabalık bağı tesis etmiş, hicret esnasında beraber mağara arkadaşlığı yapmış, ilk mescidin yerini satın alarak bağışlamış bir sahabidir.

Hz. Ebubekir, Medine’de Hz. Peygamber’in bütün faaliyetlerine ve savaşlarına katıldı. Hz. Peygamber’in danışmanı ve yardımcısı idi. Malını da İslam yolunda harcamaktan kaçınmadı. Tebük seferi öncesinde malının tamamını ordunun gereksinimleri için bağışlamıştı. 9/631’de Hz. Peygamber tarafından hac emiri olarak görevlendirildi. Hz. Peygamber’in Veda Haccı dönüşü hastalığının şiddetlenmesi üzerine onun tarafından Müslümanlara namaz kıldırmak üzere görevlendirildi. Hz. Peygamber’in vefatından sonra halkın yatıştırılmasında önemli rol oynadı.

Hz. Ebubekir, Sakife toplantısında Muhacirler’den birinin halife seçilmesi gerektiği tezinden hareketle Hz. Ömer ve Ebû Ubeyde’den birisine biat edilmesini istedi. Ancak onlar Hz. Ebubekir'in İslam’a hizmetteki önceliğini ve Hz. Peygamber’in kendisine verdiği değeri hatırlatarak kendisine biat ettiler. Ensar’da destek verince Hz. Ebubekir ilk halife olarak seçilmiş oldu.

Hz. Ebubekir Dönemi (632 - 634) iç olaylarda Hz. Peygamber'in vefatından sonra mürtedlerle mücadele edilerek bunlar ortadan kaldırılmış, düzen sağlanmıştır. İki yıl boyunca süren bu mücadele, merkezi hilafeti oldukça yıpratsa da Hz. Ebubekir'in kararlılığı sonucu problem aşılmıştır.

İsyan edenlerin bir kısmı liderlik arzusu ile kabilelerin önüne düşen kâhin veya siyasi liderlik arzusu içinde bulunan kişiler idi. Bir kısmına yalancı peygamberler denilen bu kimseler, Medine’ye boyun eğmiş bulunan bu kabileleri, kendi nüfuzları etrafında toplamak amacıyla Hz. Peygamber'i taklit ederek yeni bir din kisvesi altında hareket ettiler. Hilafetinin ilk günlerinde ortaya çıkan bu sorunu çözmek için Hz. Ebubekir, mürtedlere ve zekât vermeyenlere karşı ordular gönderdi.

Bu dönemde Kur’an-ı Kerim ayetleri toplanarak bir araya getirilmiştir. Bunun sebebi Hz. Peygamber'in vefat etmesinden sonra yalancı peygamberlerle yapılan savaşlarda oldukça yoğun bir şekilde Kuran hafızlarının şehit olmalarıdır. Ayrıca vahyin kesilmesi, Kuran’ın yazılı olduğu malzemenin (deri, taş, ağaç gibi) korunmasındaki zorluklar bunun etkenlerindendir.

Bu dönemin dış olayları olarak Hz. Ebubekir'in Hz. Peygamber'in hazırladığı orduyu Suriye’ye göndermesi, ayrıca Irak ve Suriye fetihlerine başlanması sayılabilir. Fetihlerin başlatılması Hz. Ebubekir’in önemli bir icraatıdır. Arabistan’da biriken enerjinin içte fitnelere sebep olacağından hareketle bu potansiyel gücün daha güzel hedeflere harcanması düşünülmüştür. Böylece Müslümanlar arası iç savaşın devam etmesinin önüne geçilmiştir.