Toplam Kalite Yönetimi

Çağdaş bir yönetim felsefesi olan toplam kalite yönetimi, sürekli gelişim mantığıyla işletmelerin bir rehber olarak edinip tüm birimlerinde uyguladıkları sonsuz bir süreç olmalıdır.

Kalite, bir mal ya da hizmetin belirli bir gerekliliği karşılayabilme yeteneklerini ortaya koyan karakteristiklerinin tümüdür.

Toplam kalite; tüketici isteklerini en ekonomik şekilde karşılamak için, organizasyon içindeki tüm birimlerin (üst yönetim merkez bürosu, fabrika, üretim, tasarım, planlama, pazar araştırması, satış, personel, endüstri ilişkileri vb.) kaliteyi yaratması, yaşatması ve gelişmesi yolundaki çabalarının birleşimi olarak tanımlanabilir.

Toplam kalite kontrolünün doğduğu yer ABD olmasına karşın, bu kavramın kalite kontrolünü aşıp bir yönetim süreci haline gelmesi, Japonya’nın eseridir.

Toplam kalite yönetiminin başarıyla uygulanması ve belirlenen amaçlara ulaşabilmesi için dayandığı temel unsurların, tüm çalışanlar tarafından benimsenmesi gerekmektedir. Bir bütün olarak ele alınıp uygulanması gereken bu ilkelerin, ayrı ayrı düşünülmesi veya kurumların bu ilkelerden bazılarını uygulayıp bazılarını göz ardı etmesi, onların başarısızlığına sebep olacaktır. Kaynaklarda farklı isimler ve sayılarla ele alınan bu unsurların en temel olanları; liderlik, müşteri odaklılık, çalışanların eğitimi, takım çalışması, süreç yönetimidir.

Mevcut yönetim sisteminden toplam kalite yönetim sistemine geçiş kararıyla birlikte sürecin etkin yönetilmesi, yöneticinin liderlik gücüne bağlıdır

Toplam kalite yönetiminin müşteriye odaklı yaklaşımını ifade eden “müşteri tatminidir.

Organizasyondaki bütün çalışanları kapsayan eğitim, onların işe girişinden işten ayılışına kadar geçen süre içerisindeki bilgi, beceri ve davranışlarını geliştirmeye yönelik etkinlikler olarak ifade edilebilir.

Takım çalışması, çalışanların motivasyonunda etkili bir yoldur.

Toplam kalite sürecinin temel çalışma prensibi, sürekli iyileştirmeye dayanmaktadır.

Deming'e göre kalite kontrol faaliyetleri; Planlama (P), Uygulama (U), Kontrol et (K) Önlem al (Ö) şeklinde tanımlanan dört aşamalı bir süreçten oluşmaktadır.

85/15 kuralı olarak bilinen bu varsayıma göre, kurumdaki sistemlerin %85'i kurum yönetimi tarafından kontrol edildiğine göre, yaşanan problemlerin de %85'i yönetimden kaynaklanmaktadır.

Toplam kalite kontrolünün isim babası olan A. V. Feigenbaum, 1950’li yıllarda General Elektrik firmasında kalite yöneticisi olarak çalışmaktaydı. “Toplam Kalite Kontrolü ”adıyla yayınladığı eserinde, adını verdiği bu sistemi şöyle tanımlamıştır: “Bir organizasyonda değişik grupların kalite geliştirme, kaliteyi koruma ve iyileştirme çabalarını, müşteri tatminini de göz önünde tutarak üretim ve hizmeti en ekonomik düzeyde gerçekleştirebilmek için birleştiren etkili bir sistemdir

İmai’nin toplam kalite yönetimine en önemli katkısı “Kaizen” kavramıdır. Kaizenin kavramsal açılımı ‘Kai’ değişiklik, ‘zen’ iyi, Kaizen ise sürekli iyileştirme anlamında kullanılmaktadır. “Japonya’nın Rekabet Başarısının Anahtarı: Kaizen” isimli eserinde Japon yönetim prensiplerini örneklerle açıklayarak, Kaizen’in pek çok uygulama alanında oynadığı rolleri adım adım incelemektedr .

Toplam kalite yönetimi, geniş kapsamlı olduğu ve işletmenin tüm fonksiyonlarında uygulandığı için, bir takım problemleri ve zorlukları da beraberinde getirmektedir.

Toplam kalite yönetiminin amaçlara uygun bir biçimde uygulanabilmesi için, bir takım temel araç ve tekniklere ihtiyaç vardır.