Çocuğun Eğitiminde ve Gelişiminde Babanın Rolü

Çocuk gelişimi ve eğitimi üzerinde etkisi olmadığı düşünülen baba, günümüzde çocuğun eğitiminde ve gelişiminde doğrudan ya da dolaylı bir şekilde ne kadar etkin olduğu düşünülmektedir (Ersan, 2013). Baba okul aktivitelerine katılma, sohbet etme, sinemaya gitme, oyun oynama, alış veriş yapma gibi aktif faaliyetleri yapmaya isteklidir ve bu faaliyetler çocuğun gelişimini ve eğitimini doğrudan etkileyen faaliyetlerdir. (Şahin, Çoşgun ve Kılıç, 2017).

Çocuğun Eğitiminde Baba

Eğitim insanları belli amaçlara göre yetiştirme sürecidir (Fidan, 2012). İnsan yaşamının her alanında eğitim vazgeçilmez bir kavramdır. Çocukların eğitimi ilk olarak aile ortamında başlar ve ebeveynler çocukların gelişim ve eğitim sürecinin doğal üyeleridir. Bu nedenle anne ve babalar çocukların eğitim süreçlerine istekli, kararlı ve düzenli olarak katılım sağlamalıdır (Gür ve Kurt, 2011). Babaların çocukları üzerinde etkisini anlamak için birçok çalışmaların olduğu görülmektedir (Şahin ve Özbey, 2007). İlgili ve şefkatli olan babaların çocuklarının eğitim sonuçları, ilgisiz babaların çocukların eğitim sonuçlarına göre daha iyidir. Birçok çalışma sonucunda, bebekleriyle ilgilenen, onları besleyen ve oyun oynayan babaların çocuklarının zeka seviyesi daha iyi olduğu, dilsel ve bilişsel kapasitelerinin artığı görülmüştür. Bir babanın akademik başarıya katılımının etkisi ergenlik ve genç yetişkinliğe kadar uzanır. Çok sayıda araştırma, aktif ve besleyici bir babalık tarzının, ergenler arasında daha iyi sözel beceriler ve akademik başarı ile ilişkili olduğunu bulmuştur (Rosenberg ve Wilcox, 2006).

Çocuğun Gelişiminde Babanın Rolü

Çocukla ilgili sorumluluklarda ön planda olan anne olsa da babaların da çocuklarına karşı sorumluluk aldıkları anlaşılmaktadır (Tezel -Şahin, 1998). Çünkü çocuğun yetiştirilmesinde ve gelişiminde önemli rol üstlenen kişiler anne ve babalardır (Gür ve Kurt, 2011). Babalık rolü, babanın çocuğunu kabul etmesi, çocuğun ihtiyaçlarını karşılaması ve çocukla ilgili sorumlulukları yerine getirmesi olarak tanımlanmaktadır (Engel ve Breaux, 1994). Babalar maddi gereksinimleri sağlayan, çocuğu ile az oyun oynayan, evde otoriter olan geleneksel baba rolünden çocukları ile etkin iletişim kuran, ailedeki işler konusunda destek olan ve çocuğun bakımına katkı sağlayan modern babalık rolü davranışlarını sergilemektedir (Çatıkkaş, 2008; Duran, 2010). Baba çocuğu ile oyun oynadığında, eğitimine destek olup faaliyetlerde bulunduğunda, çocuğuna dikkati verdiğinde, ahlaki yönden desteklediğinde ve çocuğuna karşı iyi bir örnek olmaya çalıştığında çocuğun gelişimine doğrudan etki bırakmaktadır (Ersan, 2013). Baba çocuğu üzerinde ilgisini gösterdiğinde hem sosyal hem de duygusal anlamda gelişimini desteklemektedir. Bunun yanında ilgili davranan baba çocuğun akademik başarısına, dil ve mantıksal düşünme becerisini etkileyerek zihinsel gelişiminde de katkı sağlamaktadır (Kuzucu, 2011).

Babanın çocuğunun oyununa katılması, oyun kurması ve birlikte oynaması çocuğun sosyalleşme sürecine, dil gelişimine, çevresini keşfetmesine, motor beceriler edinmesine yani kısacası tüm gelişim alanlarına olumlu yönde katkı sağlamasına olanak sağlamaktadır (Işıkoğlu ve İvrendi, 2008).